วิธีแยกแยะยางธรรมชาติจากยางสังเคราะห์

ยางธรรมชาติแบ่งออกเป็นยางมาตรฐานและยางแผ่นรมควันตามกระบวนการผลิตที่แตกต่างกัน ยางมาตรฐาน คือ ยางมาตรฐาน เช่น ยางมาตรฐานของจีน เรียกย่อว่า SCR ในทำนองเดียวกันมี SVR, STR, SMR เป็นต้น

ยางมาตรฐานก็มีเกรดต่างกัน เช่น SVR3L, SVR 5, SVR10, SVR20, SVR 50 เป็นต้น; ตามขนาดของตัวเลข ยิ่งจำนวนมาก คุณภาพก็ยิ่งแย่ลง ยิ่งจำนวนน้อย คุณภาพก็ยิ่งดี (ปัจจัยที่สำคัญที่สุดในการแยกแยะคุณภาพคือปริมาณเถ้าและสิ่งเจือปนของผลิตภัณฑ์ ยิ่งขี้เถ้าน้อย คุณภาพก็จะยิ่งดี)

ยางแผ่นรมควัน คือ Ribbed Smoked Sheet ซึ่งหมายถึง ยางแผ่นบางที่ถูกรมควัน เรียกโดยย่อว่า RSS คำย่อนี้แตกต่างจากยางมาตรฐาน ไม่ได้แบ่งตามแหล่งกำเนิด การแสดงออกจะเหมือนกันในต้นกำเนิดที่แตกต่างกัน

นอกจากนี้ยังมียางรมควันเกรดต่างๆ RSS1, RSS2, RSS3, RSS4, RSS5. ในทำนองเดียวกัน RSS1 ก็มีคุณภาพดีที่สุดเช่นกัน และ RSS5 ก็มีคุณภาพแย่ที่สุด

ทำโดยการเติมยางสังเคราะห์เล็กน้อยและส่วนหนึ่งของผลิตภัณฑ์เคมีลงในยางธรรมชาติ สูตรยางผสมที่ใช้กันมากที่สุดมีดังนี้ เช่น ยางผสมของมาเลเซีย SMR Compounded Rubber 97% SMR 20 (ยางมาตรฐานของมาเลเซีย) 2.5% SBR (ยางสไตรีน-บิวทาไดอีน ซึ่งเป็นยางสังเคราะห์) กรดสเตียริก 0.5% (กรดสเตียริก)

ที่ยางผสมเรียกว่าสารประกอบขึ้นอยู่กับว่ายางธรรมชาติเป็นส่วนประกอบหลักอะไร ดังที่กล่าวมาข้างต้น ส่วนประกอบหลักคือ SMR 20 จึงเรียกว่าสารประกอบยางมาตรฐานหมายเลข 20 ของมาเลเซีย นอกจากนี้ยังมีสารประกอบยางรมควันและสารประกอบยางมาตรฐานอีกด้วย